Ένατη επέτειος σήμερα του μεγαλύτερου εως τώρα τρομοκρατικού χτυπήματος που συγκλόνισε την ανθρωπότητα το πρωϊνό της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001. Πάνω κάτω όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζουμε με ποιο τρόπο συνέβη και ποια ήταν τα αποτελέσματα και οι συνέπειές του, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Θα μπορούσαμε εύκολα να το χαρακτηρίσουμε ως το γεγονός που σημάδεψε την έναρξη μίας νέας και διακριτής εποχής. Την έναρξη ενός διαφορετικού και πιο σύγχρονου είδους πολέμου – μεταξύ Δυτικού κόσμου και Ισλάμ, μεταξύ του Ισλαμισμού και του Δυτικού Ιμπεριαλισμού. Ή μήπως όχι...;
Είναι από αυτά τα γεγονότα που δεν μπορούν να αφήσουν κανένα αδιάφορο, οπουδήποτε και να βρίσκεται. Άλλωστε σημάδεψε και δημιούργησε αλυσιδωτές συνέπειες, όχι μόνο στις Η.Π.Α, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, σε κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά αλλά και στρατιωτικά πλαίσια. Πόλεμος στο Αφγανιστάν εναντίον της τρομοκρατίας, αντι-τρομοκρατικοί νόμοι σε Η.Π.Α και χώρες του Δυτικού κόσμου με σημαντικές προβλέψεις για μείωση και περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προσωπικών ελευθεριών, ένα ατέρμονο κυνηγητό της θρησκευτικής τρομοκρατίας και των εκφραστών της σε όλη την υφήλιο, ατελείωτος εκφοβισμός και τρομολαγνία...
Την σκοπιά αυτή την έχουμε δει και ακούσει εκατομμύρια φορές... Άλλωστε δεν είχαμε και άλλη επιλογή, πώς να ξεφύγεις από την καθημερινή εγκεφαλική πλύση των ΜΜΕ περί τρομοκρατίας και κυνηγητού για την απόδοση δικαιοσύνης – τι να πουν δηλαδή και οι πολίτες των Η.Π.Α που ήταν και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και παθόντες. Υπάρχει όμως και μία άλλη σκοπιά, μία σκοπιά – που μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως μία πολύ πετυχημένη παγκόσμια συνομωσία – όρος που όμως δεν μας εκφράζει καθώς υποσείδητα παραπέμπει σε έναν ωχαδερφισμό του ‘αποκλείεται, μάλλον θα είναι έτσι όπως μας τα λένε...’ Υπάρχει όμως, και όχι σαν αιωρούμενη συνομωσία αλλά σαν μία καλά βασισμένη σε επιχειρήματα και στοιχεία εξήγηση του χτυπήματος αυτού: επιχειρηματικές σχέσεις των οικογενειών Μπους και Μπιν Λάντεν, άμεσες πολιτικές σκοπιμότητες για αναζήτηση μίας καλής και ισχυρής αφορμής για το πέρασμα του νέου αντι-τρομοκρατικού νόμου στο Κογκρέσο και σίγουρα οι αεί παρούσες οικονομικές – πετρελαϊκές βλέψεις στην Ανατολή...
Είναι από τα ζητήματα που ενδεχομένως ποτέ στην ιστορία δεν θα βρει λύση. Ίσως περάσει στην ιστορική αιωνιότητα ως επράχθη, ως ένα από τα μεγαλύτερα χτυπήματα της σύγχρονης τρομοκρατίας. Η δικαιοσύνη μίλησε άλλωστε. Η επίσημη επιτροπή της 11/9 απεφάνθη, υπό συγκεκριμένους όρους που είχε θέσει ο Πρόεδρος Μπους βέβαια... Και ο πρώην διευθυντής της CIA, Louis Freeh έδωσε τη δική του σκοπιά: “Υπήρξε μία κάλυψη από την Επιτροπή της 9/11”. Ανώτερο στέλεχος της Επιτροπής επίσης, ο John Farmer, δήλωσε: “Υπήρξε συμφωνία να μην λεχθεί η αλήθεια για το τί συνέβει. Οι κασέτες λένε μία ριζικά διαφορετική ιστορία από αυτή που ελέχθη σε εμάς και το κοινό”.
Η γραμμή της ισορροπίας βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην ατελείωτη συνωμοσιολογία και την παντελή απώλεια προβληματισμού. Μία δεκτικότητα σε ο,τιδήποτε συμβαίνει απλά βυθίζει σε στασιμότητα την υπάρχουσα κατάσταση. Αυτό είναι το σίγουρο. Η εύκολη λύση είναι η προσοχή στην καθημερινότητά μου, χωρίς να με ενδιαφέρει τη συνέβη εδώ και εκεί, εγώ καλά δεν είμαι; Η ύπαρξη και η ανάγκη για ένα βαθύτερο ‘γιατί’ ίσως να μη φέρει άμεσα πρακτικά και χειροπιαστά αποτελέσματα, μπορεί να μην ξεσκεπάσει καλυμμένες ιστορίες, ένα είναι όμως σίγουρο: αυτό που μπορεί να κάνει, είναι να κρατά ψυχή και πνεύμα σε εγρήγορση. Και αυτό από μόνο του ίσως είναι το πιο σημαντικό...
Πηγές προς αναζήτηση:
http://www.zeitgeistmovie.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου